martes, 3 de mayo de 2011
lunes, 2 de mayo de 2011
Liburua: Arotzaren eskuak
Liburu hau asko gustatu zitzaidan eta hemen uzten duzue laburpentxo bat.
Ane Duhalde, aitona hilda zela eta, honen baserrirantz habiatu zen bizitzera bakearen bila. Egun batean, Eguzkieneko lurrak lantzen ari zen bitartean, zerbait arraro aurkitu egin zuen. Lurra kentzen hasi zen eta arriturik geratu egin zen bere begi aurrean zegoen gauzarekin: gizon baten gorpua zegoen eta gainera eskuak moztuta serra baten laguntzaz ziruditen.
Momentu horretan Anek pentsatzen zuen bakarra bere aitona Matias ero hutsa eta hiltzailea zela zen. Lur guztia kentzean biktimaren diru-zorroa aurkitu eta Carlos Urrutia zuela izena baieztatu zuen. Lehenik poliziari deitzea pentsatu egin zuen, baina azkenean misterio hori bere kabuz argitzea erabaki zuen. Baserrira bueltatzean ezin izan zuen lorik egin eta bere aitonaren argazki bilduma bat topatu zuen, bertan Matias militarrez jantzitako argazkiak zeuden eta hainbat Anerenak. Azken hau arritu egin zitzaion Aneri, bere aitonarekin ez zuelako izan arreman askorik. Hurrengo egunean proben bila hasi zen Ane, horretarako baserriko giltzak hartu eta goiko zolairuko gelara sartzea erabaki zuen. Sartzean ero baten moduko liburutegia aurkitu zuen. Korrika bere logelara jeitsi eta Carlos Urrutiaren nortasun agiria behatzean bera bizi zen lekura joatea erabaki zuen. Hurrengo egunean joatean Carlos Urritiaren etxebizitzan Maider izeneko emakumea zegoen. Hainbat galdera egin zion Anek baina ez zekien ezerrez gizonari buruz.
Bat-batean Anek aitonak berari opari zion Ushebti Egiptoar berbera ikusi egin zuen. Telefonoak elkarrri eman eta gero, elkarri agur esan zioten. Baserrira abiatzean, Ane oso kezkatuta geratu zen bere aitona eta Carlos estatua berbera izatea oso arraroa iruditu zitzaiolako. Gehiago jakiteko lagun bati deitu eta Ushebti-ari buruzko informazioa galdetu egin zion. Baina berak ez zekien ezer eta bere beste lagun bati deitzea, Pons izenekoa, esan zion Aneri, baina honek ez zuen nahi hori egiteak.
Hurrengo egunean, aitonaren liburuteguian eskela batzuk aurkitu zituen, eta denei kasualitatez eskuak moztu zizkieten. Orduan bere aita hiltzailea zela gero eta gehiago pentsatzen hasi zen. Gero, eskelen laguntzarekin, bere aitona eta Carlos bigarren mundu gerran borrokatu zutela jakin zuen. Ondoren, hil zen baten senideei deitu eta Matiasen argazkiak eskatu zioten Aneri biktimarenarekin alderatzeko eta iha ezagutzen zuten elkar egiaztatzeko. Lo geratu egin zen Ane, baina telefono dei bat esnatu egin zion: Pons zen, Ushebtiei buruz hitz egiteko. Anek ez zuen ezer esan nahi berari eta telefono eskegi zion.
Egunak pasa eta Ane informazio gutxi zuenez, interneten Gepper izeneko polizia erretiratu batekin hitz egin zuen. Honek aintzinean gertatu ziren hilketen inbestigazioetan egon zen, baina ez zuten inoiz “arotza” nor zen aurkitu. Orduan Gepper Aneri laguntzea erabaki zuen. Honek 1940ko udan Villeneuveko gazteluan kuadro garrantzitsuen lapurreta egon zela esan zion, eta bere aitona eta bere kideak izan zitekeela esan zion Anneri. Gepper Eguzkienera joan zen Anerekin pistak bilatzeko. Orduan poliziak lagun bati deitu, Brisson izenekoa, eta Malenfer izeneko tipo batek Frantzian posta kutxa zuela kutxa mistoriotsu batekin esan zion. Hau Aneri kontatzean biak Malenfer tipo hori arotza izan behar zuela pentsatu zuten eta Frantziara joan ziren bera aurkitzeko. Ailegatzean tipo hori ikusi eta kotxez jarraitu zioten Maginot lerrorarte, non bunker bat zegoen. Bertan Malenfer aurkitu eta honek oso beldurtuta zirudien. Berarekin hitz egin eta Aneren aitonaren laguna izan zela kontatu zien eta hari arotzak ia eskuak moztu ziola ere. Baita Villeneuveko gazteluari buruz eta kuadroei buruz hitz egin zien. Bertatik joan zirenean, Ane gaztelura joatea erabaki zuen pista gehiago aurkitzeko eta Gepper beste leku batera joan behar zuela esan zion Aneri, bere lagun Brissonarekin geratu zelako. Ane gaztelura ailegatzean, bertan bizi zen jende gutxiaren laguntzaz, gazteluan Moulin izeneko gizon bat bizi izan zen . Inbestigazioak egin ondoren, Moulin tipo horrek arotza izan zela ulertu egin zuen, koadroak desagertu zirelako eta gazteluan beste gorpu esku barik aurkitu zuelako.
Ondoren, Gepper deitzeari ekin zion baina hau ez zuen telefonoa hartzen. Egunak pasa eta poliziak telefonoa hartzeari ez zuen egiten, orduan Anek ze ozer arraro gertatzen zela pentsatzen hasi zen. Gepper alojatzen zen hotelera joan eta honi buruz galdetzean, Catherine izeneko andre alargunarengana joan zela esan zioten. Andrea zegoen lekura ailegatzean, dena poliziaz beteta zegoen. Levert izeneko batek Gepper asko kostatzen ziren koadroekin alde egin zuela esan zion. Ane aho zabalik geratu egin zen, Gepper beraz baliatu egin zen koadro madarikatu horiek aurkitzeko. Azkenean, Gepper aurkitu egin zuten hilda bere kotze barruan, baina koadroak ez ziren bertan, bere “laguna” Brisson bera hil eta kuadro guztiekin alde egin zuen munduko beste mutur aldera. Ane dezepzionaturik geratu zen alde batetik, baina bestetik oso pozik bere aitona hiltzailea ez zela pentsatzean.
Ane Duhalde, aitona hilda zela eta, honen baserrirantz habiatu zen bizitzera bakearen bila. Egun batean, Eguzkieneko lurrak lantzen ari zen bitartean, zerbait arraro aurkitu egin zuen. Lurra kentzen hasi zen eta arriturik geratu egin zen bere begi aurrean zegoen gauzarekin: gizon baten gorpua zegoen eta gainera eskuak moztuta serra baten laguntzaz ziruditen.
Momentu horretan Anek pentsatzen zuen bakarra bere aitona Matias ero hutsa eta hiltzailea zela zen. Lur guztia kentzean biktimaren diru-zorroa aurkitu eta Carlos Urrutia zuela izena baieztatu zuen. Lehenik poliziari deitzea pentsatu egin zuen, baina azkenean misterio hori bere kabuz argitzea erabaki zuen. Baserrira bueltatzean ezin izan zuen lorik egin eta bere aitonaren argazki bilduma bat topatu zuen, bertan Matias militarrez jantzitako argazkiak zeuden eta hainbat Anerenak. Azken hau arritu egin zitzaion Aneri, bere aitonarekin ez zuelako izan arreman askorik. Hurrengo egunean proben bila hasi zen Ane, horretarako baserriko giltzak hartu eta goiko zolairuko gelara sartzea erabaki zuen. Sartzean ero baten moduko liburutegia aurkitu zuen. Korrika bere logelara jeitsi eta Carlos Urrutiaren nortasun agiria behatzean bera bizi zen lekura joatea erabaki zuen. Hurrengo egunean joatean Carlos Urritiaren etxebizitzan Maider izeneko emakumea zegoen. Hainbat galdera egin zion Anek baina ez zekien ezerrez gizonari buruz.
Bat-batean Anek aitonak berari opari zion Ushebti Egiptoar berbera ikusi egin zuen. Telefonoak elkarrri eman eta gero, elkarri agur esan zioten. Baserrira abiatzean, Ane oso kezkatuta geratu zen bere aitona eta Carlos estatua berbera izatea oso arraroa iruditu zitzaiolako. Gehiago jakiteko lagun bati deitu eta Ushebti-ari buruzko informazioa galdetu egin zion. Baina berak ez zekien ezer eta bere beste lagun bati deitzea, Pons izenekoa, esan zion Aneri, baina honek ez zuen nahi hori egiteak.
Hurrengo egunean, aitonaren liburuteguian eskela batzuk aurkitu zituen, eta denei kasualitatez eskuak moztu zizkieten. Orduan bere aita hiltzailea zela gero eta gehiago pentsatzen hasi zen. Gero, eskelen laguntzarekin, bere aitona eta Carlos bigarren mundu gerran borrokatu zutela jakin zuen. Ondoren, hil zen baten senideei deitu eta Matiasen argazkiak eskatu zioten Aneri biktimarenarekin alderatzeko eta iha ezagutzen zuten elkar egiaztatzeko. Lo geratu egin zen Ane, baina telefono dei bat esnatu egin zion: Pons zen, Ushebtiei buruz hitz egiteko. Anek ez zuen ezer esan nahi berari eta telefono eskegi zion.
Egunak pasa eta Ane informazio gutxi zuenez, interneten Gepper izeneko polizia erretiratu batekin hitz egin zuen. Honek aintzinean gertatu ziren hilketen inbestigazioetan egon zen, baina ez zuten inoiz “arotza” nor zen aurkitu. Orduan Gepper Aneri laguntzea erabaki zuen. Honek 1940ko udan Villeneuveko gazteluan kuadro garrantzitsuen lapurreta egon zela esan zion, eta bere aitona eta bere kideak izan zitekeela esan zion Anneri. Gepper Eguzkienera joan zen Anerekin pistak bilatzeko. Orduan poliziak lagun bati deitu, Brisson izenekoa, eta Malenfer izeneko tipo batek Frantzian posta kutxa zuela kutxa mistoriotsu batekin esan zion. Hau Aneri kontatzean biak Malenfer tipo hori arotza izan behar zuela pentsatu zuten eta Frantziara joan ziren bera aurkitzeko. Ailegatzean tipo hori ikusi eta kotxez jarraitu zioten Maginot lerrorarte, non bunker bat zegoen. Bertan Malenfer aurkitu eta honek oso beldurtuta zirudien. Berarekin hitz egin eta Aneren aitonaren laguna izan zela kontatu zien eta hari arotzak ia eskuak moztu ziola ere. Baita Villeneuveko gazteluari buruz eta kuadroei buruz hitz egin zien. Bertatik joan zirenean, Ane gaztelura joatea erabaki zuen pista gehiago aurkitzeko eta Gepper beste leku batera joan behar zuela esan zion Aneri, bere lagun Brissonarekin geratu zelako. Ane gaztelura ailegatzean, bertan bizi zen jende gutxiaren laguntzaz, gazteluan Moulin izeneko gizon bat bizi izan zen . Inbestigazioak egin ondoren, Moulin tipo horrek arotza izan zela ulertu egin zuen, koadroak desagertu zirelako eta gazteluan beste gorpu esku barik aurkitu zuelako.
Ondoren, Gepper deitzeari ekin zion baina hau ez zuen telefonoa hartzen. Egunak pasa eta poliziak telefonoa hartzeari ez zuen egiten, orduan Anek ze ozer arraro gertatzen zela pentsatzen hasi zen. Gepper alojatzen zen hotelera joan eta honi buruz galdetzean, Catherine izeneko andre alargunarengana joan zela esan zioten. Andrea zegoen lekura ailegatzean, dena poliziaz beteta zegoen. Levert izeneko batek Gepper asko kostatzen ziren koadroekin alde egin zuela esan zion. Ane aho zabalik geratu egin zen, Gepper beraz baliatu egin zen koadro madarikatu horiek aurkitzeko. Azkenean, Gepper aurkitu egin zuten hilda bere kotze barruan, baina koadroak ez ziren bertan, bere “laguna” Brisson bera hil eta kuadro guztiekin alde egin zuen munduko beste mutur aldera. Ane dezepzionaturik geratu zen alde batetik, baina bestetik oso pozik bere aitona hiltzailea ez zela pentsatzean.
WarCry - Luz del norte
Soy un guerrero, que hace tiempo que mi hogar dejé
Un vagabundo, que entre sangre un nuevo hogar hallé
Caminando de batalla en batalla
Perdiendo amigos hundido por la nostalgia
Aunque guerrero he nacido, he perdido la fe
Y miro atrás y creo hallar, un leve resplandor
Yo sé que allí ,en esa luz ,esta mi corazón
Me esta marcando el camino
De allí me trajo el destino
Que lejos esta la luz del norte
Que lejos esta mi ciudad
Que lejos han quedado ya mis sueños
Que duro es mirar atrás
Llorar sin una lagrima derramar
(solo)
Sé que un día acabara, esta inútil batalla
Y volveré a mi hogar, sin honor ni medallas
No habrá nadie esperando
Sé que todo habrá cambiado
Pero veré la luz que solo brilla en mi patria
Y miro atrás y creo hallar un leve resplandor
Yo sé que allí en esa luz esta mi corazón
Me esta marcando el camino
De allí me trajo el destino
Que lejos esta la luz del norte
Que lejos esta mi ciudad
Que lejos han quedado ya mis sueños
Que duro es mirar atrás
Que lejos esta la luz del norte
Que lejos esta mi ciudad
Que lejos han quedado ya mis sueños
Que duro es mirar atrás
Llorar sin una lagrima derramar
Muriendo en la esperanza, de regresar
Suscribirse a:
Entradas (Atom)